Op doorreis

Lieve lezers,

Bedankt voor al jullie leuke reacties. Met ons gaat alles goed. Met Martijn ook, hij heeft helemaal geen last meer van zijn wond.

We zitten inmiddels in Nicaragua, om precies te zijn in het plaatsje Leon.

Na een nieuwjaarsduik op 1 jan. zijn we vertrokken naar het zuiden van Belize, om vervolgens op 2 jan de boot te nemen naar Honduras. Toen we de voldende dag bij de haven stonden om te vertrekken, bleek de boot niet te gaan!

Dus toen zijn we eerst naar Punta Gorda een ander plaatsje in het zuiden van Belize gereisd. Vervolgens hebben we de boot genomen naar Guatemala. Vanaf daar een taxi naar de grens met Honduras. Vanaf de grens met een bus, toen nog een bus en toen was het inmiddels 18.00 uur en donker. We zaten toen nog 4 uur reizen van Tegucigalpa, onze geplande eindbestemming,vandaan.

Dus besloten we om in San Pedro Sula, een zeer moderne stad in Honduras te blijven overnachten.

De volgende dag(zaterdag) hebben we weer een bus genomen naar Tegucigalpa, de hoofdstad van Honduras. Daar werden we opgehaald door de Silvana en David, de zus en zwager van gaby (mijn oud huisgenoot). We hebben twee nachten bij de moeder van Gaby geslapen.

De eerste dag hebben Silvana en David ons de stad laten zien. Tegucigalpa ligt heel hoog en is gebouwd op vele heuvels. Zondag zijn we met de andere zus, Karina, en haar moeder naar het nationaal museum geweest. Daar kregen we een persoonlijke rondleiding in het engels over de geschiedenis van Honduras. De service was zo goed en omdat we bijna de enige gasten waren in heel het museum, voelde het net alsof we de koning en koningin waren die door het museum werden rondgeleid.

´s Middags zijn we met Karina, Daniel (haar vriend) en zijn dochters naar Valle de Angeles, een klein toeristisch plaatsje vlakbij Tegucigalpa, gereden. Het was daar druk, vooral met Hondurese toeristen.
Daar hebben we Popusas, een dubbele tortilla met kaas ertussen, gegeten. Typisch Hondurees.

Honduras is veel meer ontwikkeld dan Belize, Guatemala en Nicaragua. De hoofdstad ligt vrij hoog, waardoor het overdag niet warmer was dan 20 graden, echt koud hahaha.

Gisteren zijn we weer via een omweg (de directe bus bleek vol te zitten) gereisd naar Nicaragua. We zijn met een chickenbus en vervolgens een minivan naar de grens gegaan. Daar aangekomen werden we overspoeld door wel 20 mannen die ons de grens over wilde fietsen met zo´n fietstaxi en die ons geld wilde wisselen. Nog voordat de minivan stopte, hingen er 3 mannen aan de deur. Ze maakte ruzie wie van hen het eerste was. Zodra de deur open ging hielden ze allemaal pakken geld voor onze neus. Nog voordat we het in de gaten hadden lagen onze rugzakken in een fietstaxi,klaar om ons de grens over te fietsen. Op zo´n moment weet je even niet wat je overkomt.

Uiteindelijk zijn we de grens over gegaan en daar hebben we 45 min gewacht en toen zijn we weer met een chickenbus naar Leon gereisd.
Nicaragua is een stuk armer dan Honduras en de wegen zijn heel slecht. Dus uiteindelijk kwamen we gisteren om 18.00 uur aan in Leon.

Het is altijd mogelijk om een doel te bereiken via een omweg, dat is iets wat we nu hebben geleerd!

In de bus zat een Nicarees die ons naar het hotel heeft gebracht, hij liep voor ons uit om ons de weg te wijzen. Het is opvallend hoeveel aardige en behulpzame mensen er op de wereld zijn, wel fijn voor twee niet Spaans sprekende backpackers!!!

Ondanks de armoede zijn de mensen in Leon heel rustig en voelen we ons veilig op straat. Er zijn weinig toeristen dus we vallen wel op.

Vandaag hebben we een rustdag en morgen gaan we weer verder, naar Matagalpa, in het noorden van Nicargaua.

Adios!
Plonie en Martijn