De eerste dagen op school

Ik ben hier nu 3 dagen op een school geweest, de Egentahl school, meest primitieve school die ze in dit dorp hebben, maar ik vond het weer zo leuk. Ik heb de kinderen les gegeven over Holland ( zie foto). Deze school heeft nu vakantie. Zondagavond ga ik naar een ander gezin, familie Dyck. Met hen was ik ook op dat bountyeiland. Het zijn echt super aardig. Ik verheug me hier al op. Zij zijn voor 4 jaar hier in Blue Creek maar ze leven normaal in Canada. Voor mij is dat even relaxten, want hun manier van denken lijkt heel erg op ons leven in Nederland. Dat is fijn, ik heb nu 2 weken in een wereld geleefd waarin ze denken dat als je als vrouw je haar afknipt je niet in de hemel komt! Dat is interessant, maar moeilijker. Ik dacht dat ik 3 maanden in zulke gezinnen zou zitten, maar nu ik beter weet, heb ik ervoor gekozen om meer tijd bij de meer Canadese mensen te verblijven. Niet alleen omdat het relaxed is maar ook omdat die school veel interessanter is dan deze school waar ik nu ben geweest. Zij zijn ook bezig met het dyslexie probleem en ze proberen hier een highschool van de grond te krijgen. Heel interessant voor mij om te zien hoe ze dat doen.
In Blue Creek (BC) waar ik nu woon, leven in het totaal 700 mensen, ze hebben hier twee basisscholen, een met Canadese invloed en redelijk ontwikkeld en een nog volgens de oude manier met veel bible studie, leren lezen, schrijven en rekenen en dat is het. De leraressen weten niet eens uit hoeveel provincies hun eigen land bestaat! Dat soort kennis leren ze op die school niet. Zelf in zo’n klein dorp zijn de verschillen tussen twee gedeelten zo groot. Ik heb het gevoel alsof ik in een andere wereld kom als ik naar de andere kant van het dorp rijd. Aan de ene kant draag ik rokken ( de ‘ouderwetse’ kant) en aan de andere kant van het dorp hebben de vrouwen kort haar, dragen westerse kleding uit Canada etc. Echt heel apart om te zien en interessant om te bestuderen. Komende weken ga ik naar de Linda Vista school ( dat is de school met veel Canadese invloed). Oh, ik maak hier zoveel mee, ik kan wel blijven schrijven! Pas als ik de mailtjes lees vanuit holland dan besef ik pas hoe anders deze wereld hier is. Ik ben zo snel gewend aan dit leven dat je het bijna als normaal ga zien. Ik ben erg blij dat ik deze stap heb durven nemen. Beide scholen hebben mij al gevraagd of ik hier niet kan blijven om les te geven. Ze hebben een groot leraren tekort. Maar Martijn wil niet, ik denk ik ook niet, maar soms gaat het wel even door mijn hoofd voor een jaar: geen stress, geen gejaagde en haastende mensen, de dingen doen waar het in het leven echt om gaat, lekker weer. Super ontspannen.
Ik heb nog wat foto's van de Kleine Gemeinde familie en op school